کالا آنتیک یا عتیقه (در لاتین antiquus ) کالایی است که علاوه بر قیمت به دلیل اهمیت زیبایی شناختی یا تاریخی آن دارای ارزش زیاد تلقی می شود. شی عتیقه باید حداقل 100 سال قدمت (یا برخی محدودیت های دیگر) عمر داشته باشد،البته در عرف و در بین افراد ، اصطلاح آنتیک اغلب برای توصیف هر شی که قدیمی است نیز استفاده می شود.
شی عتیقه معمولاً کالایی است که به دلیل سن، زیبایی، نادر بودن، وضعیت، کاربرد، ارتباط عاطفی شخصی و یا سایر ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود توسط بعضی دوستداران یا کلکسیون دارها جمع‌آوری و در سمساری ها از جمله سمساری رشیدی خرید و فروش می شود.. این قبیل کالاها اغلب نمایانگر دوره زمانی طولانی و نوستالژی در تاریخ بشر محسوب می شوند.
کالاهای خاص سمساری ها
عتیقه‌ها معمولاً اشیایی از هنرهای تزئینی هستند که درجاتی از مهارت، سنت و فرهنگ را نشان می‌دهند، مثل ظروف مسی ، فرش و گلیم دستبافت ، رادیوگرام و … کالاهای خاص در سمساری ها از جمله سمساری رشیدی در تهران خرید و فروش می شوند. فروشندگان عتیقه و شی عتیقه در بسیاری موارد سمساری هایی هستند که فقط در حوزه کالاهای خاص و عتیقه کار می کنند.
تعریف عتیقه
تعریف رایج و عمومی از یک کالای عتیقه و خاص می تواند یک شیء کلکسیونی مانند یک ظرف نقره گران قیمت یا یک ست مبلمان کلاسیک یا اثر هنری باشد که به دلیل قدمت قابل توجهی که دارد ارزش بالایی دارد. در حقیقت تعریف عرفی عتیقه مستلزم آن است که اون کالا حداقل 100 سال قدمت داشته باشد و در شرایط اولیه و سالمی قرار داشته باشد. البته لازم به ذکر است که (وسایل نقلیه موتوری از این قاعده مستثنی هستند. مثلا در برخی از تعاریف، یک خودرو باید حداقل 25 سال عمر داشته باشد تا به عنوان یک عتیقه یا کالای آنتیک به حساب آید.
هدف از تعریف واژه عتیقه چه بود؟
در بسیاری از کشورهای مطرح دنیا آثار هنری و تاریخی (به استثنای فرش‌ها و فرش‌هایی که پس از سال 1700 ساخته شده‌اند)، محصولات خاص و عتیقه به آثاری گفته می شود. که برای تصویرسازی پیشرفت هنر، همچون ظروف برنزی، ظروف مرمری. ظروف سفالی ، سفال یا چینی، ظروف کریستالی ، اشیاء باستانی هنری و اشیاء زینتی که قبل از سال 1830 میلادی تولید شده باشند.گفته می شود. در حقیقت هدف از این تعاریف از کالای عتیقه این بود که مردم آن زمان بتوانند بین قطعات عتیقه اصیل و اقلام قدیمی و اشیای کلکسیونی تمایز قائل شوند.
چه کسی کالا آنتیک نگهداری می کند؟
در سال 1979، ادوارد لوسی اسمیت، یک منتقد هنری بریتانیایی نوشت که سمساری ها (سمساری رشیدی در تهران) یا همان عتیقه‌فروشان گاهی اوقات اصرار می‌کنند.
اصطلاح جایگزین، آثار باستانی، معمولاً به بقایای هنر باستانی و اشیاء روزمره از دوران باستان اطلاق می شود که خود اغلب مصنوعات باستان شناسی هستند.
عتیقه جات چینی
همان طور که همه ما در سمساری ها از جمله سمساری رشیدی در تهران دیده ایم. عتیقه‌های چینی با مهر قرمزی که به عنوان «چاپ» شناخته می‌شود، مشخص می‌شوند که این امر توسط مالک در آنجا قرار می‌گیرد. دولت چین قبل از انقلاب سعی کرد به جمع‌آوران کالاهای عتیقه. و کلکسیونرهای چینی کمک کند و از وزارت آثار باستانی خود بخواهد یک قطعه دولتی در کف یک عتیقه چینی تهیه کند.
در حقیقت دولت جمهوری خلق چین تعاریف خاص خود را از آنچه عتیقه می‌داند دارد. این امر زمانی اتفاق افتاد که انقلاب فرهنگی و باز شدن درب هاب تجارت چین به سایر کشورها، باعث شد تا دولت سعی نماید از تعریف کالا یا عتیقه ی چینی محافظت نماید.
عتیقه سازی چیست؟
در حقیقت افراد کالاهایی را برای استفاده شخصی، هدیه یا سود می خرند. منابع عتیقه‌سازی عبارتند از فروش گاراژ و فروش حیاط، فروش املاک، شهرک‌های تفریحی، مناطق عتیقه، مجموعه‌ها و خانه‌های حراج بین‌المللی. کالاهای قدیمی که برای فروش در یک مغازه سمساری یا کنار جاده ای در بر فرض شهر کلکته هند به فروش می رسند، البته که عتیقه‌سازی در عمق معنا به معنی هنر عتیقه جلوه دادن یک شی عتیقه از طریق رنگ و ظاهر سنتی یا الهام گرفتن از آثار باستانی نیز تعریف می شود. اغلب، افراد بین یک محصول خاص یا مدرن دست ساز و عتیقه های واقعی گیج می شوند. کلکسیونرهای عتیقه بالقوه که از تفاوت‌ها بی‌اطلاع هستند. ممکن است متوجه شوند که برای چیزی که در صورت فروش مجدد ارزش کمی دارد. مبلغ زیادی پول می‌پردازند.
مبلمان عتیقه
مبلمان عتیقه به واقع یک شی لاکچری محبوب از عتیقه جات در بین دوستداران محسوب می شود ، زیرا مبلمان دارای کاربردهای عملی آشکار و همچنین ارزش کلکسیونی هستند. بسیاری از کلکسیونرها از قطعات مبلمان عتیقه در خانه های خود استفاده می کنند و از آنها مراقبت می کنند با این امید که ارزش این اقلام ثابت باقی بماند یا ارزش آنها قابل توجه باشد. این برخلاف خرید مبلمان جدید که معمولاً از لحظه خرید کاهش می یابد.
مبلمان آنتیک شامل میز ناهار خوری، صندلی، دفاتر، صندوق و غیره است. رایج ترین چوب ها عبارتند از: چوب ماهون، بلوط، کاج، گردو و گل سرخ.هر چوب دانه و رنگ مشخصی دارد.
بخش مهمی از مبلمان سنتی ، یراق آلات سخت افزاری آن است. که سبک آن از دوره ای به دوره دیگر متفاوت است. برای مثال، سخت‌افزار دوران ویکتوریا با سایر سخت‌افزارهای دوره متفاوت است. و از نظر زیبایی‌شناختی فوق العاده و چشم نواز است که این خود باعث محبوبیت آن گشته است.